Een traditionele historisch-kritische editie maakt gebruik van allerlei diakritische tekens om te verwijzen naar commentaar of naar andere manuscripten. Zeker als het gaat om moderne teksten met een overvloed aan genetisch materiaal kan dat ertoe leiden dat een editie onhandzaam wordt. Zelfs in de Pléiade-editie van Prousts A la recherche du temps perdu, die dan nog maar een semi-kritische editie is, heeft de lezer meer dan vijf vingers aan een hand nodig om alle verwijzingen naar eindnoten, schetsen of commentaar te kunnen opzoeken. Door bepaalde woorden of passages via “hyperlinks” met commentaar, annotaties of andere documenten te verbinden, kan de e-editeur dit probleem elegant oplossen. In combinatie met andere hulpmiddelen zoals de zoekfunctie, is een dergelijke elektronische hypertekst een handig werkinstrument voor linguïstisch of letterkundig onderzoek.